Frímúr­arastarf á Ísafirði er og hefur verið öflugt frá upphafi þess, form­legt og samfellt starf frímúrara á Ísafirði hefur staðið óslitið síðan 1925 en 22. júlí það ár tók fræðslu­stúkan Njála til starfa undir vernd­ar­væng St. Jóh.st. Eddu.

Sagan er jafnvel lengri en þetta. Kannski hófst hún árið 1921 þegar Tryggvi Jóakimsson fluttist til Ísafjarðar frá New York, þar sem hann varð frímúrari 1917. Kannski 21. desember 1920, þegar Magnús Scheving Thor­steinsson, banka­úti­bús­stjóri á Ísafirði, gekk í stúkuna Eddu í Reykjavík. Kannski er við hæfi að láta söguna hefjast árið 1923, þegar Sigur­geir Sigurðsson gerðist frímúrari.

Árið 1923 bættist hann í hóp frímúrara á Ísafirði, þessi maður sem varð mikil driffjöður í starfi. Mörgum árum síðar, í janúar 1939, kallaði Tryggvi Jóakimsson Sigur­geir föður stúk­unnar við það tilefni að hann var að kveðja stúkuna, nýkjörinn biskup yfir Íslandi. Sigur­geir var forseti Njálu frá 1925 til ársins 1950. Á því tíma­bili varð hann bæði biskup og stól­meistari St. Jóh. st. nr. 1 Eddu. Á fyrstu árum þriðja áratug­arins á nítj­ándu öldinni var alltént mikið í deigl­unni sem leiddi til stofn­unar fræðslu­stúk­unnar Njálu árið 1925. Fyrstu árin var stúkan í íbúð­ar­húsi br. Tryggva Jóakims­sonar að Aðalstræti 24. Húsið stóð reyndar spöl­korn frá Aðalstræti eins og það er í dag og hefur nú fyrir löngu verið rifið.

Njála flutti þaðan árið 1933 í hús br. Helga Guðbjarts­sonar, kaupmanns og bíóstjóra.  Árið 1935 var svo vígt nýtt heimili Njálu í húsi klæðskeranna br. Einars Guðmunds­sonar og br. Kristjáns Tryggva­sonar. Þar var stúkan til ársins 1944 en fluttist þá aftur í hús Tryggva Jóakims­sonar.

Eftir að Frímúr­ar­a­reglan á Íslandi varð sjálfstæð og tveimur árum síðar var Njála komin með alla neðri hæð húss Tryggva að Aðalstræti 24.  Í því húsnæði var haldinn stofn­fundur St. Jóh. st. Njálu nr. 4 þann 22. ágúst 1953. Þarna starfaði stúkan til ársins 1958.
Bræð¬urnir þurftu rýmra húsnæði en þetta. Eftir allmarga fundi og viðræður við ráða¬menn Lands-bankans á Ísafirði árið 1958, var ákveðið að ganga frá samn¬ingi um leigu húsnæðis á rishæð í nýbyggðu húsi Lands¬bankans. Vígsla húsnæð¬isins fór fram 11. október 1958. Í þessu húsnæði var stúkan í yfir aldar¬fjórðung.

Strax árið 1972 voru bræð­urnir farnir að huga að fram­tíð­ar­hús­næði, enda þá aðeins nokkur ár eftir af samn­ingnum við Lands­bankann.  Ýmis­legt var skoðað í þeim efnum, en á fundi húsnæð­is­nefndar þann 6. júlí 1978 kom br. Guðmundur Guðmundsson með teikn­ingu af nýju húsi sem fyrir­hugað var að byggja við Kristjáns­götu, á vegum Olíu­sam­lags Útvegs­manna.  Þarna var komin hugmyndin að núver­andi húsnæði Njálu í Hafn­ar­húsinu á Ísafirði.  Það varð úr að fjár­festa í þessari eign.  Fjöldi bræðra voru mjög rausn­ar­legir þegar kom að því að full­gera húsnæðið.  Margir lögðu fram mikla vinnu.  Sumir lögðu fram bæði efni, vinnu og peninga.  Ný og núver­andi salarkynni Njálu að Kristjáns­götu voru svo vígð á Jóns­messu­fundi árið 1985.  Í þeim húsa­kynnum starfar einnig fullgild St.Andrésar stúkan Harpa.