Frímúr­ar­a­reglan á Íslandi er ekki leyni­félag. Lög og reglur hennar getur að lesa á almennum bókasöfnum ásamt margháttuðum öðrum upplýs­ingum um starfsemi og sögu frímúrara hérlendis og erlendis.

Félagatal og yfirlit um trúnað­ar­stöður og um skipulag Frímúr­ar­a­regl­unnar eru einnig fyrir hendi á opnum almennum vettvangi. Dagblöð birta tilkynn­ingar um samkomur frímúrara, Stjórn­stofa er í símaskrá og Frímúr­ar­a­reglan hefur þessa vefsíðu sem öllum er opin.

Frímúr­ar­a­reglan er lifandi þáttur í þjóðlífinu og víkst ekki undan þeirri ábyrgð sem slíku fylgir í opnu og lýðræð­islegu nútíma­sam­félagi.

Frímúr­ar­a­reglan býr yfir mikil­vægum trúnað­ar­málum sem tengjast sérstæðum og gamal­grónum fundar­sköpum. Þessum fundar­sköpum er ætlað að hafa óvænt og þroskandi áhrif á hugsun og líf þátttakenda, og margít­rekuð reynsla kynslóðanna staðfestir gildi þeirra.

Frímúrarar líta á trúnað og þagnarheit sem sjálf­sagðan hlut, enda vita þeir að slíkar skyldur eru alls ekki einsdæmi í starfi eða félagslífi yfirleitt.

Næði, trúnaður og réttur undir­bún­ingur eru einmitt forsenda þeirra mannræktaráhrifa sem Frímúr­ar­a­reglan á Íslandi stefnir að. Hluti undir­bún­ingsins felst í því að þátttak­endur kynnast boðskap og venjum félagsins í áföngum stig af stigi. Þannig verka félags­störfin áfram á frímúr­arann ár eftir ár eins og lífsins skóli.

Í lögum Frímúr­ar­a­regl­unnar er markmið hennar skilgreint þannig:

Markmið Reglunnar er að göfga og bæta mannlífið. Reglan vill efla góðvild og drengskap með öllum mönnum og auka bróðurþel þeirra á meðal.

Þannig leitast Reglan við að gera bræðurna að góðum þjóðfé­lags­þegnum, skiln­ings­ríkum og hjálp­sömum samborgurum, réttsýnum og velviljuðum mönnum. Frímúr­ar­a­reglan kemur fram út á við sem mannúðar- og mannrækt­ar­félag. Inn á við leitast hún við að efla hjá bræðrunum sjálfs­þekkingu, umburð­ar­lyndi, góðvild og náungakær­leika. Frímúr­ar­a­reglan hefur hvorki opinber né dulin pólitísk markmið og tengist á engan hátt neinum stjórn­mála­stefnum. Hún hefur engin markmið um gagnkvæma aðstoð eða stuðning við einka­hagsmuni bræðranna. Það hefur hvorki fjárhags­legan ávinning né önnur forréttindi í för með sér að vera þar bróðir.

Frímúr­ara­stúka er félag frímúrara. Sjálft orðið stúka merkir m.a. lokað rými, en merkir nú annar­s­vegar þau húsakynni, sem frímúrarar halda fundi sína í, og hins vegar þann hóp frímúrara, sem mynda félagseiningu innan Reglunnar.

Hér á landi eru fundir haldnir reglulega í hverri stúku (vikulega/hálfs­mánaðar- eða mánað­arlega) frá lokum september til byrjunar maí ár hvert og yfirleitt á sama vikudegi. Fundirnir hefjast venjulega kl. 19 og enda um kl. 23. Þeir eru auglýstir í Morgun­blaðinu. Ekki er skylda að mæta á stúkufundum, en án nokkuð reglu­bund­innar fundar­sóknar hefur það lítinn tilgang að vera bróðir í Frímúr­ar­a­reglunni.

Einungis frímúr­ara­bræðrum er heimilt að sitja þar fundi. Fundir hefjast og þeim er slitið á hátíð­legan hátt, en það myndar eins konar ramma um starfið sem fram fer á fundunum. Fundar­störfin eru í samræmi við gamla og fagra siði. Þau byggjast að nokkru á táknmáli, sem hvetur bræðurna til umhugsunar og íhugunar. Með starfinu er ætlast til, að bræðrunum sé gert auðveldara að auka þekkingu á sjálfum sér og rækta manngildi sitt. Í Frímúr­ar­a­reglunni á Íslandi er þetta starf unnið á kristnum grund­velli, en um trúar­skoðanir eða trúfræðitúlkanir er ekki rætt á stúkufundum eða í Reglunni.

Á venju­legum stúkufundi fer að jafnaði m.a. fram upptaka nýs bróður. Eftir stúkufundinn safnast menn saman til kvöld­verðar og samræðna á óþvingaðan og frjáls­legan hátt, þar sem starfið á fundinum er gjarnan rætt. Kvöld­stund í stúkunni er í senn hátíð, gleði og alvara, og er ánægjuleg tilbreyting frá daglegum störfum. Frímúr­ar­a­reglan veitir mönnum dýpri skilning á sjálfum sér og afstöðu sinni til þess heims sem þeir lifa í. Hún hvetur til heiðar­leika og dreng­skapar í hvívetna og getur verið grund­völlur dýrmætra vináttu­banda.

Í Frímúr­ar­a­reglunni á Íslandi eru alls 11 stig en þannig er Reglunni skipt líkt og skóla er skipt í bekki og deildir.

Æðsti maður Frímúr­ar­a­regl­unnar er nefndur Stórmeistari Reglunnar.

Ekki starfa allar Frímúr­ar­a­reglur samkvæmt sama kerfi. Í þeim Frímúr­ar­a­reglum sem Frímúr­ar­a­reglan á Íslandi viður­kennir eru grund­vall­ar­at­riðin almennt þau sömu. Frímúr­ar­a­reglan á Íslandi starfar eftir hinu svokallaða ,,sænska kerfi“, en eftir því starfa einnig Frímúr­ar­a­reglur í Danmörku, Noregi, Svíþjóð og að hluta í Finnlandi og Þýskalandi. Náið og vinsamlegt samband er á milli Frímúr­ar­a­reglnanna á Norður­löndum.

Í Frímúr­ar­a­reglunni á Íslandi eru nú um 3500 bræður og í öllum heiminum eru yfir 6 milljónir frímúrara. Frímúrarar eru flestir í Banda­ríkjunum. Í einræð­is­ríkjum er starfsemi frímúr­ara­stúkna bönnuð. En þrátt fyrir það að hugmynda­fræði Frímúr­ar­a­regl­unnar sé í sjálfu sér alþjóðleg eru ekki til nein alþjóða­samtök frímúrara.

Frímúr­ar­a­regla eða Stórstúka í hverju landi er sjálfstæð og öðrum óháð.

Þrátt fyrir að Frímúr­ar­a­reglur í hverju landi séu sjálf­stæðar er góð samvinna á milli Frímúr­ar­a­reglna flestra landa og geta íslenskir frímúr­ara­bræður heimsótt erlendar stúkur sem viður­kenndar hafa verið af Frímúr­ar­a­reglunni á Íslandi og bræður þessara stúkna geta komið í heimsókn í frímúr­ara­stúkur hér á landi.